10. Bo mi sie Windows zawiesil.

Z perspektywy pewnego siatkarza

W końcu zdobyłem się na ten krok, aby jej to okazać. Jak patrzyłem, jak wszyscy sie do niej ślinili. Miałem dosyć. Widziałem, ze dalej nie było jej na śniadaniu więc wyszedłem. Czekałem na nią w ustronnym korytarzu. Usłyszałem, że idzie i pociągnąłem ją za sobą. Chciałem z nią porozmawiać, ale gdy tak patrzyłem w jej oczy nie mogłem się powstrzymać i pocałowałem ją. Ona nawet zbytnio się nie wyrywała. 

- Co ty sobie ku*wa wyobrażasz? (Paulina)

- Ale Paulina. To nie tak.

- Nie. Nie chce z tobą rozmawiać. 

I odeszła. Szybko. Nie odwracając się. Bez cienia szczęścia. Odeszła. Na zawsze. I co ty sobie myślałeś. Że rzuci się na ciebie i wyzna ci miłość. W cuda wierzysz. Z głową spuszczoną, patrząc się na moje buty skierowałem się do jadalni. Oczy wszystkich skierowały się na mnie. Tylko te jedne się nie patrzyły. One byly skierowane tylko i wyłącznie na jedzenie. Podszedłem do stolika z jedzeniem i  nałożyłem sobie coś po kolei. Usiadłem do stolika i udawałem że słucham kolegów. Dzisiaj o dziwo nie smakowało mi nic. Prawie nic nie ruszyłam z talerza. Trochę podłubałem. A tak na prawdę wciąż przed oczami miałem jej zaszokowaną i przestraszoną minę. Stary jestes od niej tyle starszy. Weź się raczej za swoje życie prywatne. Spróbuj je naprawić. Może akurat się uda. 

Z perspektywy Bartosza Kurka

Siedzieliśmy z chłopakami i wydurnialiśmy się. Jak to my. Do jadalni weszła wkurzona na maksa Paulina. Ona się ciągle denerwuje. Dla mnie lepiej znowu będę mógł jej wieczorem zrobić masaż. Tak zatraciłem się w tych marzeniach, że nie zauważyłem kiedy usiadła koło mnie. Powróciłem do mojej konwersacji z Igłą.

- Ja nie uprawiam sportów ekstremalnych.

- A ja owszem. Przez tydzień pasjansa układałem. (Igła)

- Czemu? 

- Nie zauważyłem ze mi się Windows zawiesił. (Igła)

- Paulina co się stało? 

- Nic. (Paulina)

- No przecież widzę. Nie wciskaj mi kitu. Mów.

- Jak mówię, ze nic to nic. (Paulina)

- Weszłaś tak wkurzona, że twój wzrok mógłby zabijać. Na dodatek tak trzasnęłaś drzwiami, że umarłego byś obudziła. Założe się, że Andrea też będzie chciał wiedzieć co się stało. 

- Nie będę z tobą dłużej prowadziła konwersacji, ponieważ nie stoisz w brodziku moich potrzeb intelektualnych, co koliduje z moją wysublimowaną wiedzą na każdy temat. Ponadczasowość twojej mentalności oraz brak parlamentarnej orientacji w temacie nie obliguje mnie do prowadzenia dalszej merytorycznej konwersacji z tobą. Stopień głupoty twojego postępowania jest wprost proporcjonalny do liczby przyglądających ci się osób. Więc dochodzimy do konkluzji, iż ewenement jest ewidentnym paradoksem konstruktywnej rekapitulacji skolidowanej na adekwatnych arkanach pryncypialnej dystrybucji. Twoja wypowiedź jest mało intersubiektywnie sensowna! A poza tym pauperyzacja twojej mentalności uwalnia mnie od merytorycznej konwersacji z tobą! Abstrahując od altruistycznych przesłanek należałoby się wystrzegać tego rodzaju irracjonalnych zachowań. To i tak nie spowoduje, że staniesz się teofonią eschatologiczną, ożywiającą intencjonalność moich przeżyć zewnętrznych i wewnętrznych. Czy nie uważasz, że nieadekwatność twojej alienacji rzutuje wprost minorowo na subzmatyzm i hiperwokalny konzust percepcji międzyludzkiej? Percepcja horreondalnego ilorazu inteligencji w kooperacji z ekstremem mej edukacji jest wetem w stosunku do konstruktywnej konwersacji z minimalnym intelektem twej podmiotowości. Ta dysputa, w której aktualnie uczestniczę prowadzi definitywnie do rękoczynów. Pana elokwencja nie obliguje mnie do zaprzestania konwersacji ze współistniejącym przedstawicielem wspólnoty międzyludzkiej, z którym aktualnie prowadzę dysputę o charakterze definitywnie prowadzącym do rękoczynów. Uważam, że twoja orientacja w świecie na temat niesubordynacji duchowej względem ludzi nieco bardziej indukcyjnie zmienionych wprowadza we mnie zamęt. Jeżeli weźmiemy pod uwagę przeistoczony energizm deizmu kreacyjno mistycznego to jego ortodoksyjność resublimuje wszelkie struktury egzystencjalne. Nie bądź taki elokwentny w swej ekskluzywnej erudycji, bo percepcjonalnie rzecz biorąc anachronizm sceptyczny prowadzi do ferralizmu, co z kolei zmusza mnie do aprobaty wyżej wymienionych argumentów. Selektywnie patrząc przez pryzmat suchej oceny, mogę ewidentnie stwierdzić, iż twoja indolencja intelektualna nie obliguje mnie do prowadzenia dalszej konwersacji z tobą. Nie będę z tobą polemizowała, bo twoje argumenty wpadają w sarkazm.  Kurek wystabilizuj sobie tasiemca, nie mogę już dłużej ścierpieć faktu, iż jesteś hamulcem w naszym pochodzie ku Europie. Analiza twej wypowiedzi rzuca mną o ziemię. Jesteś klasycznym przykładem wąglika internetowego.

Wszystkich zatkało. Taka małolata i takie słowa zna. Paulina jeszcze bardziej wkurzona, wstała, odłożyła swoje jedzenie, którego i tak prawie nie ruszyła i wyszła z sali. Zauważyłem, że zaraz za nią wstał Matt. Znalazł się wybawca. Widać, że na nią leci. Ale ja się tak szybko nie dam. Przeleci ja i zotawi. Typowe jego zachowanie. On kocha panienki na jedna noc. A potem nara, w ogole sie nie znalismy.  Zjadłem do końca śniadanie, wiadomo dzisiaj gramy mecz, zaraz mamy trenig nie moge chodzić głodny. Później, wieczorem na spokojnie po meczu porozmawiam z nią. Może jej przejdzie. Tylko zastanawiam się kto popsuł jej tak humor. Przecież w pokoju śmiała się i ze mną normalnie rozmawiała. Te kobiety to są do nie ogarnięcia.

- Eej a mojej córuni co? Co jej Kurek znowu zrobiłeś? (Igła)
- Ignaczak to, że jest wkurzona to znaczy, ze na mnie. Przecież z pokoju wychodziła uśmiechnięta. Coś musiało się stać na korytarzu.
- Kto wszedł chwilę po Paulinie. ? (Możdzonek)
- Bartman, Winiarski, Kosok, Kubiak i Ruciak.
- No to w takim razie to pewnie przez któregoś z nich. (Możdzonek)
- No dobra, ja spróbuje czegoś się od niej wywiedzieć. Jak będę już miał jakieś tropy to wam powiem.
- Okej, a ja jak powiedziałem tak spełnie swoje zadanie. Kto ją dotknie, bądź skrzywdzi, ja jako jej ojciec nie ręczę za siebie. (Igła)

Wszyscy poszlismy przebrac sie w rzeczy na trening. Gdy wszedlem do pokoju, stanalem jak wryty. Paulina lezala na lozku i plakala. Szybko do niej podszedlem i posadzilem sobie na kolanach. Ona wtulila sie we mnie i dalej lkala. Ja glasakalem ja po wlosach i pobowalem uspokoic.

- Paulina kochanie co sie stalo?\
- No bo gdy szlam na sniadanie to dopadl mnie...

~*~

awww jak ja uwielbiam konczyc w takim momencie XD \buhhahhahaha. 

Jak kazdy czyli do dupy. nic sie nie dzieje. nie ma nic ciekawego. 

mam teraz aka zasade, ze rozdzialy beda co piatek :)\

no wiec dziekuje za wszystkie komentarze :d

i do nastepnego :**
Zapraszam do głosowania na mój blog:)
http://kibicowelove.blogspot.com/2013/08/konkurs-najlepsze-opowiadanie-2013-roku.html

Ciasteczkowy Potwor :**